అప్పట్లొ కళ్ళ్లోలో స్వప్న మాలికలు,
ఈ గుప్పెడు మనసులో భావకత్వపు డోలికలు,
బ్రతుకొక పాటగా,క్షణమొక కవితగా సాగిపోయేది.....
ఎన్ని కోరికలు,ఎన్ని కలలు,
ఎన్నెన్ని ఆశయాలు, ఎన్నొ ఎన్నొ ఆదర్శాలు....
ఆదర్శాల,ఆశయాల,కోరికల వేటలో
ఇహం కోసం,అహం కోసం అస్తిత్వాన్ని కోల్పోతున్నాను,
అందమైన,నిర్మలమైన ఆ నవ్వుల్ని కొల్పోతున్నాను,
స్వేచ్హ సౌఖ్యం మరచి భాగ్యాన్వేశనలో పడ్డాను,
ఉషోదయం తో ప్రారంభం అయ్యే ఉరుకుల్ని,
నిశార్దం దాకా కొనసాగిస్తున్నాను।
తియ్యనైన ఈ భాదకు, ఉప్పు నీరు ఈ కంట ఎందుకో...
గుప్పడంత ఈ మనసుకు ఇన్ని శిక్షలెందుకో....
చెప్పలేని ఈ భాదకు గుప్పెడంత ఈ గుండె ఏమిటో...
భవ,భావాలు లేని ఈ భాష ఏమిటో....
మది తలుపులకు తాళం వేసి,
మరుసటి ఉదయం కోసం ఎదురుచూస్తున్న ఈ మనసు ఏమిటో....
No comments:
Post a Comment